Muziek: Frederick Curzon, (1893-1973), zijn ‘Dance of an Ostracised Imp’ ( dans van een verbannen ondeugend wezentje, duiveltje, plaaggeest ).

Bij de radio...

Op een dag hoorde ik dit muziekstuk op de internet-radio, en het betoverde me meteen opnieuw... Ik zag mezelf opnieuw zitten bij de radio met mijn broertjes ergens in de 50 er jaren. Iedere avond rond 7 voor het naar bed gaan zaten wij kinderen in pyjama klaar om te luisteren naar “Paulus de boskabouter”.

Ik herinner me nog alle stemmen, gemaakt door Jean Dulieu, die ze allemaal deed, en de muziek zeker. Als de pakkende en bekende begin-tune klonk kwamen we allemaal klaar zitten. En de spannende verhalen zijn me altijd bijgebleven, over de kleine boskabouter die allerlei avonturen beleefde met zijn vrienden, Oehoeboeroe, Salomo, Krakras, en vele anderen.... met 1 wat merkwaardig heksachtig wezen, die altijd met een toverdrank bezig was of een toverspreuk om het leven wat moeilijker te maken voor Paulus en zijn vrienden. Paulus natuurlijk altijd hulpvaardig en menigmaal het leven reddend van zijn vrienden,....  hoe slim Eucalypta ook was.... met en door Paulus ging het nooit echt fout en kwam het altijd goed. Dus daarna konden we rustig gaan slapen.

In de jaren 60-70 was het mijn aller-jongste broertje die via de tv ( waar het herkenningslied  begon met ‘Kijk eens wie komt daar aan, het is Paulus de kabouterman’ ) een fan van Paulus werd, ook weer rond 7, en wij als oudere kinderen keken mee... Later toen ik zelf met kinderen werkte, heb ik samen met één van mijn broers de figuren van de tekeningen van Jean Dulieu nagemaakt van papier maché als poppenkastpoppen, en toen was het imiteren van de stemmen en het bedenken van verhalen en die voor de kinderen uitspelen een groot plezier. Het plezier uit mijn kindertijd.... doorgevend.

De magie van de radio-serie, magie die ik weer terugvond in de muziek van Frederick Curzon is kennelijk nooit verdwenen.

De muziek pakte me opnieuw toen ik het voor het eerst hoorde op de radio in 2003. Ik was verbaasd dat het een klassiek stukje ‘Britsh Lightmusic’ was, want voor mij was het natuurlijk tot die tijd een kinderdeuntje.

De vertaling van de titel van het stuk was ik benieuwd naar en ben ik gaan opzoeken. Een ‘imp’ is een klein duiveltje, letterlijk vertaal een kind van de duivel, en ‘Ostracised’ = verbannen. Ik moest daarbij denken aan een kind wat vanwege zijn ondeugende streken voor straf even apart wordt gezet. Wie weet is dit Frederick Curzon’s manier om met zijn jeugd af te rekenen... Men heeft het nooit kunnen terugvinden waar hij de titel vandaan heeft. Hij heeft het gecomponeerd in een donkere periode van de mensheid, in 1940. En dan is het doel door de tegenstelling tussen de donkerte van die tijd en het pakkende ritme en de betoverende melodie gauw gevonden.

In de periode dat deze muziek terug in mijn leven kwam voelde ik me soms ook zo, geïsoleerd, verbannen, gestraft door de omstandigheden, als een vervelend kind even apart gezet, alleen met mijn schuldgevoel, en ver weg van alles. Ik woonde toen alleen in een cabin in het bos.

In die periode waren zowel de muziek, klassieke muziek, als het zijn in de natuur mijn zegen en redding. Als tegenovergestelde van mijn innerlijke gevoel en het verdriet, gaf naar mooie muziek luisteren voor mij altijd de balans in alles terug.

Toen ik deze melodie weer terug hoorde en vond, vond ik voor het eerst ook weer iets van de magie van het onschuldige van mijn kindertijd terug,.... want Paulus was slim en wijs en voorkwam alle nare plannen van anderen.

Met en door Paulus kwam het altijd goed. Zo zou het met mij na deze verdrietige periode ook goed komen.

De muziek aangeschaft op iTunes Music store.... er regelmatig op gedanst... verbannen kan ik me soms nog voelen, als een ‘imp’ voelde ik me laatst nog eens, toen ik door een agent bekeurd werd, alhoewel deze keer geen last meer hebbend van een schuldgevoel toen ik wantrouwend werd bejegend.....en de magie van de muziek maakt me nog steeds blij.... met een dans zo af en toe... en een glimlach.        

-----------

Jean Dulieu, Jan van Noort, 1921-2006, met ‘zijn’ Paulus